Zmiana nastawiania...

Kilka miesięcy temu byłem świadkiem czegoś co naprawdę dało mi do myślenia. Mianowicie zainteresował mnie wolontariat. Dużo czytałem na temat wolontariatu i form tej szlachetnej pomocy innym. Projekt WIOSNA przykuł moją uwagę, i w ten sposób z osoby, która w oczach innych jest samolubna i egoistyczna stałem się wolontariuszem, który niesie pomoc innych.

Moim zadaniem było przeprowadzanie rozmów z osobami/rodzinami, które borykają się z trudną sytuacją. Oczywiście trudno było wybrać pomiędzy różnymi ludźmi tych, którym warto i trzeba pomóc, Poznając sytuację różnych rodzin zastanawiałem się czy naprawdę jestem gotowy, aby nieść im pomoc.

Chciałbym szczególnie opisać sytuację osoby, której los nie oszczędzał. Pewna Pani, którą miałem przyjemność poznać to wspaniała osoba. Mimo wszelkich przeciwności losu( brak środków do życia, zły stan domu, brak pomocy z zewnątrz oraz choroba) starała się żyć godnie. Bardzo trudno jest starszej osobie żyć w godnych warunkach, bez pomocy innych. Wielu z nas nie zauważa, że wokół nas jest wiele osób, które chcą poprawić swoja sytuację, ale trzeba im w tym pomóc, Sam tego nie zauważałem. Prawie codziennie przechodziłem koło tego domu i rzadko kiedy myślałem kto w nim mieszka, co to za osoba i jak sobie radzi. Bo kto w dzisiejszych czasach, w których ważna jest pogoń za pieniądzem ogląda się na innych. A takie osoby jak ta Pani żyją jak ktoś gorszy od innych, po cichu, nikomu nie przeszkadzając i nikogo nie obchodząc.

Udział w wolontariacie to dla mnie wielkie doświadczenie życiowe, którego mi brakuje, gdyż niewiele w życiu przeżyłem w stosunku do osób, które poznałem podczas trwania projektu.
Przeżycie z tymi osobami chwili szczęścia podczas wręczania im przygotowanych dla nich paczek to coś wspaniałego. Nigdy nie pomyślałbym, że można cieszyć się z najmniejszych prezentów, rzeczy codziennego użytku, które dla wielu z nas są czymś co jest tak po prostu, nigdy tego nam nie brakuje i nie doceniamy tego co mamy. Takie wspomnienia to coś co jest warte naszych chwil spędzonych na pisaniu opisów tych osób i organizowaniu dla nich paczek. To co dzieje się przez kilka miesięcy w roku może zmienić nastawienie na całe życie w stosunku do innych ludzi.
Pomagajmy innym, gdyż kto wie czy kiedyś my nie będziemy potrzebowali pomocy od tych osób. A ofiarowana pomoc wraca do nas. Widziałem tego przykład u innej rodziny, której pomogliśmy. Kilka lat temu sami pomagali innym, dzisiaj ich sytuacja wymaga pomocy od innych. Sami nie myśleli, że kiedyś mogą dostać taki prezent od osób, którym kiedyś pomogli. Wzajemne wsparcie to coś wspaniałego. Mimo młodego wieku zauważam, że w obecnym świecie rzadko kiedy ktoś pomaga mimo tego, że sam niewiele ma. Tak to prawda sławne osoby pomagają, ale czy na tyle ile mogliby?

My wszyscy powinniśmy się starać i wzajemnie się wspierać. Tak wiem co może wiedzieć o tym 20-latek. Niby niewiele a jednak..
Może to wspomnienie zainspiruje chociaż jedną osobę do rozmyślań na temat tego czy kiedykolwiek komuś tak naprawdę pomogła.
Na pewno w przyszłym roku ponownie się w to zaangażuję, bo pomoc uzależnia;)

Pozdrawiam;)